Dag Peruanen, Hallo Toeristen!
Blijf op de hoogte en volg Lorianne
01 November 2012 | Peru, Moyobamba
Dag lieve lezers :)! Dat was het dan, deel 2 van de 3 zit er op. Dit was de laatste week dat we echt als Peruanen hebben geleefd. Mijn backpack staat klaar en mijn koffer zit bijna dicht. Met gemengde gevoelens heb ik mijn spullen in gepakt. Aan de ene kant had ik hier nog wel veel langer willen blijven wonen en vind ik het jammer dat ik nu al afscheid moet nemen van de super lieve familie waar ik bij woonde. Aan de andere kant hebben we vanaf nu geen ‘verplichtingen’ meer en kunnen we gaan reizen en de toerist uithangen. Voor we daar mee bezig gaan, eerst toch nog even terugblikken op de afgelopen week, die net als de andere weken weer vol verrassingen zat!
De week begon allemaal op een vrolijke maandagochtend. De eerste dag stage op Amae alias Albert Einstein, onze 4e en laatste stageschool. Ik kreeg hier groep 7. Dit leek me een leuke uitdaging. Na de eerste dag bleek al dat het zeker een uitdaging was en ik het leuke nog wel even weg kon laten! Deze leerlingen hebben voor elk vak een andere leerkracht. Overleggen met één Peruaan is al lastig, laat staan met 6! Gelukkig begon ik op een gegeven moment een patroon te zien in het rooster en lukte het me toch om elke dag wel een uurtje of twee voor de klas te staan. Vaak ook spontaan nog wel wat langer, omdat de leerkrachten onder mijn lessen vaker niet dan wel aanwezig waren. Onder hun eigen lessen waren ze er trouwens ook niet vaak. Wanneer ze er wel waren begon de ellende ook eigenlijk pas.. Veel van de leerkrachten waren heel negatief tegen de leerlingen. Ze scholden ze uit, vertelden dat ze dom waren en schreeuwden veel, heel veel. Van een positief pedagogisch klimaat hebben ze hier dan ook nog nooit gehoord.. Na deze school denk ik echt, kom maar op met mijn LIO-stage, ik kan alles aan ;)!
Trouwens als ik niet alles aan kan wat lesgeven betreft, heb ik misschien een andere roeping gevonden. Zo heb ik mij ontpopt tot kapper van de groep. Ik kapper? Ja, het is echt waar! Ik weet dat mijn fijne motoriek soms wat te wensen overlaat en ik af en toe wat onhandig kan zijn (he mam ;)), maar knippen lukt aardig! Zo heb ik Dorene al een nieuwe coupe aangemeten en moesten ook Arjans krullen er aan geloven. Of het echt mooi is, tsja dat mogen jullie op de foto’s bekijken. Ik deed het in elk geval gratis, en met een beetje gel lijkt het best wel wat ;)!
Naast stage en knippen heb ik natuurlijk ook weer genoeg andere leuke dingen gedaan, zo heb ik onder andere gezwommen in warm water bronnen. Dit was echt heerlijk, vooral omdat ik het nu al vier weken met een koude douche moet doen. Aangezien ik daar elke keer heel snel onderdoor ren, was ik er wel aan toe om is een keertje echt schoon te weken ;)! Die baden inkomen was trouwens nog wel een gedoe. Het was in een park en officieel zou die pas weer in november opengaan. Alleen aangezien wij lieve Nederlanders dan al weg zijn, zorgden die lieve Peruanen ervoor dat het park speciaal voor ons werd opengedaan. Om 10 uur zouden ’s avonds zouden we erin kunnen, maar aangezien ze eerst nog wat krabben uit de baden moesten halen (fijn idee) konden we om 11 uur er in. Dat was het wachten meer dan waard. Vooral omdat we als toetje ook nog getrakteerd werden op een lekkere kokosnoot, zie je het al voor je? Zittend in een bad van 40graden, niemand om je heen behalve de badmeester een één paar krabben, drinkend uit een kokosnoot..? Echt wat een leven hier!
Zo schoon als ik me voelde na in de warme bronnen te hebben gezwommen, zo vies voelde ik me een paar dagen later. We gingen met Arjans familie de jungle in. Die overigens grenst aan Moyobamba. We moesten alleen eerst met een bootje erheen varen. Hierna hebben we een wandeling gemaakt waarbij we onder andere, rupsen hebben gezien (waar je volgens onze gids een beetje dood van gaat, wanneer je deze aanraakt) en allerlei stukken fruit rechtstreeks van de boom gegeten en zelfs aan een stengel rietsuiker hebben mogen sabbelen, jamjam. Heel leuk allemaal, tot het ging regenen. De mooie zandpaadjes veranderden namelijk in heuse blubberbanen en aangezien het pad natuurlijk niet recht was, maar omhoog en naar beneden liep was dat net zo makkelijk als een glijbaan oplopen met zeep onder je schoenen... Ik had natuurlijk mezelf niet helemaal goed voorbereid en was op mijn slippertjes de jungle in gegaan. Normaal niet zo’n probleem, maar door die blubberpaden heb ik een paar keer mogen genieten van een heus modderbad. Over een ezel stoot zich in het algemeen… Maar goed het voordeel is wel dat mijn huid nu super zacht is ;)!
Naast al deze leuke dingen, heb ik nog één ding gedaan wat ik ook het vermelden waard vond. Het heeft namelijk zo zijn voordelen om bij de dominee in huis te wonen. Hij moest namelijk preken bij een bruiloft en in Peru is altijd iedereen welkom, dus mocht ik mee! Eigenlijk ging het bijna hetzelfde als in Nederland, alleen iedereen is welkom (ze doen niet aan uitnodigingen) en ze trouwen vaak op zondag. Daarnaast lijkt het alsof de bruid en bruidegom hier niet mogen lachen of elkaar mogen aanraken! En dat terwijl Peruanen vaak zo lichamelijk en vrolijk zijn.. of het waren gewoon de meest chagrijnige Peruanen aller tijden.. Wel mocht ik ook op het feest zelf komen, waar ik heb mogen genieten van heerlijke chocoladetaart en heb mogen meedoen met een spelletje, vang het bruidsboeket, helaas ving het meisje dat naast mij stond het boeket en zal ik dus nog even moeten wachten, jammer nou ;)..
Gisteravond heb ik trouwens nog met Irene en Dorene bij mij thuis Nederlands eten klaargemaakt! We hebben wentelteefjes en spoetnik gemaakt, en ze vonden het toch lekker! Tenminste dat zeiden ze, het hoofd wat de dominee trok toen hij de spoetnik proefde straalde het woord bah uit, maar goed dominees liegen natuurlijk niet dus het zal wel lekker zijn geweest ;).
Nog een laatste leuk verhaaltje, wat weer is aangeeft hoe Peruanen zijn. De eerste week had ik in huis namelijk internet, via een kabeltje, maar toch dat is al heel wat. Na een week deed dit het niet meer. Wat bleek nou, de papegaai had de kabel doorgebeten! Dit wisten ze al een hele tijd, en ze zeiden, ja binnenkort gaan we een nieuwe kabel aansluiten, dat betekend dat het over ongeveer een jaar geregel is. Maar goed het mysterie rondom mijn plotselinge internetloosheid is in elk geval opgelost ;).
Dat was het eigenlijk wel voor deze keer. Om jullie nog een beetje jaloers te maken, hier een beetje een indicatie van onze reisplannen. Vrijdag vliegen we naar Iquitos, een stad in de amazone die alleen per boot of vliegtuig te bereiken is, hier blijven we 4 dagen, waarna we naar Mancora vertrekken, een gebied vlakbij Ecuador met hagelwitte stranden! Hierna dumpen we onze koffer in Lima en begint het echte backpacken, 3 weken door het zuiden van Peru! (google: Paracas, Nazca, Arequipa, Puno, Titicacameer, cusco/machu pichu). Genoeg te doen dus. En genoeg dagen waarop we ons in plaats van als Peruanen, als Japanners/Chinezen mogen gedragen en overal foto’s van gaan maken! Die jullie natuurlijk allemaal bij me mogen komen bekijken als ik terug ben :)!
Na deze week dus geen stage meer, geen motortaxi’s, niet meer Fausti’s lekkere eten, mijn eigen badkamer, en ook internet zal zich beperken tot internetcafés, ik hoop jullie dus op de hoogte te houden van al mijn avonturen, maar hoe vaak dat zal zijn, geen idee.. Eén ding is in elk geval zeker, voor nu, ik heb hier volop genoten en wat is het leven hier goed! Maar goed zoals men zegt, aan al het goede komt een eind.. maar gelukkig zit er aan al het goede ook een begin! Dat begin is vrijdag, nog 2 dagen genieten hier en dan, op naar deel 3 van onze reis! Die dus gaat beginnen in de amazone. Ik ben benieuwd!
Con amor
Lorianne
PS: Weer heel erg bedankt voor de reacties en mailtjes, waardeer het echt heel erg!
De week begon allemaal op een vrolijke maandagochtend. De eerste dag stage op Amae alias Albert Einstein, onze 4e en laatste stageschool. Ik kreeg hier groep 7. Dit leek me een leuke uitdaging. Na de eerste dag bleek al dat het zeker een uitdaging was en ik het leuke nog wel even weg kon laten! Deze leerlingen hebben voor elk vak een andere leerkracht. Overleggen met één Peruaan is al lastig, laat staan met 6! Gelukkig begon ik op een gegeven moment een patroon te zien in het rooster en lukte het me toch om elke dag wel een uurtje of twee voor de klas te staan. Vaak ook spontaan nog wel wat langer, omdat de leerkrachten onder mijn lessen vaker niet dan wel aanwezig waren. Onder hun eigen lessen waren ze er trouwens ook niet vaak. Wanneer ze er wel waren begon de ellende ook eigenlijk pas.. Veel van de leerkrachten waren heel negatief tegen de leerlingen. Ze scholden ze uit, vertelden dat ze dom waren en schreeuwden veel, heel veel. Van een positief pedagogisch klimaat hebben ze hier dan ook nog nooit gehoord.. Na deze school denk ik echt, kom maar op met mijn LIO-stage, ik kan alles aan ;)!
Trouwens als ik niet alles aan kan wat lesgeven betreft, heb ik misschien een andere roeping gevonden. Zo heb ik mij ontpopt tot kapper van de groep. Ik kapper? Ja, het is echt waar! Ik weet dat mijn fijne motoriek soms wat te wensen overlaat en ik af en toe wat onhandig kan zijn (he mam ;)), maar knippen lukt aardig! Zo heb ik Dorene al een nieuwe coupe aangemeten en moesten ook Arjans krullen er aan geloven. Of het echt mooi is, tsja dat mogen jullie op de foto’s bekijken. Ik deed het in elk geval gratis, en met een beetje gel lijkt het best wel wat ;)!
Naast stage en knippen heb ik natuurlijk ook weer genoeg andere leuke dingen gedaan, zo heb ik onder andere gezwommen in warm water bronnen. Dit was echt heerlijk, vooral omdat ik het nu al vier weken met een koude douche moet doen. Aangezien ik daar elke keer heel snel onderdoor ren, was ik er wel aan toe om is een keertje echt schoon te weken ;)! Die baden inkomen was trouwens nog wel een gedoe. Het was in een park en officieel zou die pas weer in november opengaan. Alleen aangezien wij lieve Nederlanders dan al weg zijn, zorgden die lieve Peruanen ervoor dat het park speciaal voor ons werd opengedaan. Om 10 uur zouden ’s avonds zouden we erin kunnen, maar aangezien ze eerst nog wat krabben uit de baden moesten halen (fijn idee) konden we om 11 uur er in. Dat was het wachten meer dan waard. Vooral omdat we als toetje ook nog getrakteerd werden op een lekkere kokosnoot, zie je het al voor je? Zittend in een bad van 40graden, niemand om je heen behalve de badmeester een één paar krabben, drinkend uit een kokosnoot..? Echt wat een leven hier!
Zo schoon als ik me voelde na in de warme bronnen te hebben gezwommen, zo vies voelde ik me een paar dagen later. We gingen met Arjans familie de jungle in. Die overigens grenst aan Moyobamba. We moesten alleen eerst met een bootje erheen varen. Hierna hebben we een wandeling gemaakt waarbij we onder andere, rupsen hebben gezien (waar je volgens onze gids een beetje dood van gaat, wanneer je deze aanraakt) en allerlei stukken fruit rechtstreeks van de boom gegeten en zelfs aan een stengel rietsuiker hebben mogen sabbelen, jamjam. Heel leuk allemaal, tot het ging regenen. De mooie zandpaadjes veranderden namelijk in heuse blubberbanen en aangezien het pad natuurlijk niet recht was, maar omhoog en naar beneden liep was dat net zo makkelijk als een glijbaan oplopen met zeep onder je schoenen... Ik had natuurlijk mezelf niet helemaal goed voorbereid en was op mijn slippertjes de jungle in gegaan. Normaal niet zo’n probleem, maar door die blubberpaden heb ik een paar keer mogen genieten van een heus modderbad. Over een ezel stoot zich in het algemeen… Maar goed het voordeel is wel dat mijn huid nu super zacht is ;)!
Naast al deze leuke dingen, heb ik nog één ding gedaan wat ik ook het vermelden waard vond. Het heeft namelijk zo zijn voordelen om bij de dominee in huis te wonen. Hij moest namelijk preken bij een bruiloft en in Peru is altijd iedereen welkom, dus mocht ik mee! Eigenlijk ging het bijna hetzelfde als in Nederland, alleen iedereen is welkom (ze doen niet aan uitnodigingen) en ze trouwen vaak op zondag. Daarnaast lijkt het alsof de bruid en bruidegom hier niet mogen lachen of elkaar mogen aanraken! En dat terwijl Peruanen vaak zo lichamelijk en vrolijk zijn.. of het waren gewoon de meest chagrijnige Peruanen aller tijden.. Wel mocht ik ook op het feest zelf komen, waar ik heb mogen genieten van heerlijke chocoladetaart en heb mogen meedoen met een spelletje, vang het bruidsboeket, helaas ving het meisje dat naast mij stond het boeket en zal ik dus nog even moeten wachten, jammer nou ;)..
Gisteravond heb ik trouwens nog met Irene en Dorene bij mij thuis Nederlands eten klaargemaakt! We hebben wentelteefjes en spoetnik gemaakt, en ze vonden het toch lekker! Tenminste dat zeiden ze, het hoofd wat de dominee trok toen hij de spoetnik proefde straalde het woord bah uit, maar goed dominees liegen natuurlijk niet dus het zal wel lekker zijn geweest ;).
Nog een laatste leuk verhaaltje, wat weer is aangeeft hoe Peruanen zijn. De eerste week had ik in huis namelijk internet, via een kabeltje, maar toch dat is al heel wat. Na een week deed dit het niet meer. Wat bleek nou, de papegaai had de kabel doorgebeten! Dit wisten ze al een hele tijd, en ze zeiden, ja binnenkort gaan we een nieuwe kabel aansluiten, dat betekend dat het over ongeveer een jaar geregel is. Maar goed het mysterie rondom mijn plotselinge internetloosheid is in elk geval opgelost ;).
Dat was het eigenlijk wel voor deze keer. Om jullie nog een beetje jaloers te maken, hier een beetje een indicatie van onze reisplannen. Vrijdag vliegen we naar Iquitos, een stad in de amazone die alleen per boot of vliegtuig te bereiken is, hier blijven we 4 dagen, waarna we naar Mancora vertrekken, een gebied vlakbij Ecuador met hagelwitte stranden! Hierna dumpen we onze koffer in Lima en begint het echte backpacken, 3 weken door het zuiden van Peru! (google: Paracas, Nazca, Arequipa, Puno, Titicacameer, cusco/machu pichu). Genoeg te doen dus. En genoeg dagen waarop we ons in plaats van als Peruanen, als Japanners/Chinezen mogen gedragen en overal foto’s van gaan maken! Die jullie natuurlijk allemaal bij me mogen komen bekijken als ik terug ben :)!
Na deze week dus geen stage meer, geen motortaxi’s, niet meer Fausti’s lekkere eten, mijn eigen badkamer, en ook internet zal zich beperken tot internetcafés, ik hoop jullie dus op de hoogte te houden van al mijn avonturen, maar hoe vaak dat zal zijn, geen idee.. Eén ding is in elk geval zeker, voor nu, ik heb hier volop genoten en wat is het leven hier goed! Maar goed zoals men zegt, aan al het goede komt een eind.. maar gelukkig zit er aan al het goede ook een begin! Dat begin is vrijdag, nog 2 dagen genieten hier en dan, op naar deel 3 van onze reis! Die dus gaat beginnen in de amazone. Ik ben benieuwd!
Con amor
Lorianne
PS: Weer heel erg bedankt voor de reacties en mailtjes, waardeer het echt heel erg!
-
01 November 2012 - 06:59
Pa:
Hoi Lieve Loor,
Wat een fantastische verhalen toch weer. Het blijft een genot om te lezen.
Alvast een avontuurlijke toeristische tijd gewenst en groeten uit een koud en herfstachtig Nederland.
Xxx en graag voorzichtig. -
01 November 2012 - 08:35
Gerda:
Hej nichie,
Leuk om weer te lezen! Ik hoor graag nog meer verhalen! En foto´s kijken gaan we zeker doen!! Ik ben super benieuwd.. Gek genoeg zie ik al beelden voor me.. hoe je door de modderbaden heen glijd ;)
Super gaaf dat je zo veel te zien krijgt! En leuk dat je daar ook een bruiloft heb mee gemaakt! Grappig, heeb je daar ook foto's van?
Geniet ervan.. voor je het weet ben je weer in het koude Nederland!
Liefs Gerda -
01 November 2012 - 08:52
Dorine:
Hey Loor!
Even genieten in de trein voor de stress van de tentamens van vandaag echt begint..
Je schrijft echt tof :)
Geniet van je backpackdagen en doe voorzichtig!
Maak inderdaad veel foto's en hopelijk vinden we de tijd om ze een keer te bekijken..
Have fun & enjoy the last days in Peru!
Liefs,
Dorine -
01 November 2012 - 14:01
Hennie En Henk:
Hallo wereldreiziger (kun je op twee manieren lezen)
Wij zijn onder de indruk van je avonturen en van je reisverslagen. Je bent een echt schrijverstalent. Je hebt daar al meer terechte complimenten op gehad. Daar moet je misschien maar eens iets mee doen als je terug bent.
Wij wensen je heel veel genoegen op je backpackersreis. Geniet ervan. Als oud politieman maak ik mij alleen een beetje zorgen over de bagage die je in Lima achterlaat. Je hebt er ongetwijfeld al over nagedacht, maar probeer zodanige voorzieningen te treffen, dat er niets mee uitgehaald (lees: in gestopt) kan worden.Controleer het voordat je ermee op pad gaat. En wees ook scherp op je spullen als je de terugreis gaat aanvaarden. Hou steeds toezicht en laat je door niemand (zelfs niet door mij) met welk goed verhaal dan ook overhalen iets mee te nemen naar Nederland.
Met deze "zware noot"ga ik weer over tot het normale. Ik geloof weer in Sinterklaas: wat is er leuker dan jou als presentje vol verhalen net na sinterklaas te spreken. Wij kijken naar je uit.
Gr H&H -
01 November 2012 - 18:35
Wim En Ria Van Cappellen:
Hoi lorianne.
Wat een mooi verhaal weer om te lezen.
Wij wensen je van uit Nederland heel veel plezier als toerist en geniet van deze dagen.
En ook van ons pas op met je bagage, Arnout en Danielle hebben toen de koffers laten cilen(ik weet niet of je het zo schrijft maar je snapt het wel)
We hopen dat als je weer thuis bent een avond geeft voor iedereen met al je verhalen en foto's.
Veel plezier en gr van ons. -
01 November 2012 - 19:39
Nelleke:
Heeej Lori,
Wat beleefd je toch een avonturen daar in Peru! Haha een papegaai die je kabel door bijt, dat komt in Nederland denk ik niet voor ;). Heel veel plezier en geniet nog deze laatste weekjes!
Liefs Nelleke -
01 November 2012 - 21:42
Opa En Oma:
ha Loortje,
Voor de reis die je nu gaat maken wensen we je heel veel plezier toe en kijk goed uit wat je doet,
want het is daar wel anders dan in ons natte Nederland.
Hééééééél veel liefs van Opa en Oma.smak---smak.doei---doei...... -
02 November 2012 - 10:19
ASSIEKALEBASSIE:
Heeeee zusie!
Leuk verhaal weer hoor haha ;) Ga jij maar lekker reizen. Zo min mogelijk nadenken (behalve over dingen die genoemd zijn in eerdere reacties) en lekker veel snuiven jij! Dan heb ik het over cultuur he, niets anders snuiven. Heel veel plezier op al die gave plekken! Ik kijk nu al uit naar 8 december! Het is nog maar iets meer dan een maand dus geniet ervan meid!
Groetjes aan keizer Cusco!
Ik mis je wel hoor!
Doei! -
06 November 2012 - 16:40
Henry:
Hey lorianne,
Tof om je verhalen weer te lezen! geniet nog van de mooie dingen die peru jullie te bieden heeft! -
11 November 2012 - 14:45
Lucas En Janneke:
Hallo Lorianne, vrijdag op de verjaardag van Albert G. waren daar jouw opa en oma. Zij vertelden dat we jouw op deze wijze konden volgen. Ik heb alleen nog maar het laatste verhaal gelezen, en kan mij daarbij al een klein beetje voorstellen wat er allemaal nog voor ligt. Ik vind het erg leuk, en ook dapper dat je dit allemaal aan kunt/durft. Ik wist niet dat we zulke wereldreizigers in onze familie hadden. Geniet van het verdere van je tocht, en hou goed de waarschuwing in de gaten van mijn (kleine) broertje de politieman. Lieve en hartelijke groet, Janneke en Lucas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
